dział onkologii
przez drzwi z nową pacjentką
nić babiego lat…

---

Damianek

na próżno czuwaliśmy

próżno śmiały się wszystkie światła domu

rankiem coraz wyraźniejszy uśmiech

jaśniał odbity na przezroczystej twarzyczce

kiedy wreszcie całego

ukradła noc

w nas pozostał na zawsze

tamten uśmiech